بررسی شیوع ژن های van a, b, c, d, e در انتروکوکسی های مقاوم به ونکومایسین (vre) جدا شده از فلور مدفوع بیماران بستری در تهران

هدف: عفونت های ناشی از انتروکوکسی های مقاوم به ونکومایسین در تمامی دنیا در حال افزایش است. مقاومت این باکتری ها به آنتی بیوتیک های گلیکوپپتیدی در ارتباط با ژن های van a, b, c, d, e است که باعث کاهش تأثیر این آنتی بیوتیک ها در دیواره این باکتری ها می شود. منشا این ژن ها تاکنون شناخته نشده است؛ اما مطالعات در سال های اخیر مقاومت انتروکوکوس ها را ناشی از انتقال ژن van b از طریق باکتری های فلور روده ای گزارش نموده اند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ژن های van a, b, c, d, e در انتروکوکوس های جدا شده از مدفوع بیماران بستری در بیمارستان امیراعلم بوده است. مواد و روش ها: برای تعیین شیوع انتروکوکسی های مقاوم به ونکومایسین در مدفوع بیماران بستری در بیمارستان امیراعلم، 422 انتروکوکسی از مدفوع این بیماران جداسازی شدند، مقاومت این باکتری ها با روش دیسک دیفوزیون نسبت به ونکومایسین تعیین، mic باکتری های مقاوم به ونکومایسین نیز با روش رقت در آگار و حضور ژن های van a, b, c, d, e با pcr بررسی شد. نتایج: در این مطالعه 60 درصد از انتروکوکسی ها دارای ژن van a و 40 درصد دارای ژن van b و 20 درصد هر دو ژن van a و van b را دارا بودند. در هیچ کدام از انتروکوکسی ها ژن van c, d, e مشاهده نشد. mic انتروکوکسی های مقاوم به ونکومایسین در این بررسی بین 512-1024 میکروگرم در میلی لیتر بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیشتر انتروکوکسی های مقاوم به گلیکوپپتیدهای جدا شده از مدفوع حاوی ژن van a و van b هستند. این احتمال وجود دارد که عفونت های ناشی از انتروکوکوس های مقاوم به ونکومایسین در کشور ما در حال افزایش باشد.